οικητήριο

το (ΑΜ οἰκητήριον)

αυτό στο οποίο κατοικεί κανείς, οίκημα, κατοικία

μσν.

μτφ. σε ποιητική χρήση σχετικά με τη Θεοτόκο ως μητέρα τού Θεού («οἰκητήριον ὤφθης τοῡ θεοῡ», Μηναί.)

αρχ.

αστρολ. οίκος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ουσιαστικοποιημένος τ. τού ουδ. τού επιθ. οἰκητήριος*].